در کتاب پنجم ثاقب نقل کرده از ناحیه مقّدسه امام‌زمان(ع) که هر کس را به سوی حق تعالی حاجتی باشد پس باید که بعد از نصف شب‌جمعه غسل کند و دورکعت نماز گذارد. در رکعت‌اول بخواند سوره حمد را و چون به

«اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعینُ) برسد صدمرتبه با کمک تسبیح آن را تکرار کند و بعد از آن که صد مرتبه تمام شد بقیه سوره حمد را بخواند و بعد از سوره «قُلْ‌هُوَاللّهُ اَحَدٌ) را یک مرتبه بخواند و به رکوع رفته و هفت مرتبه بگوید: «سُبْحانَ رَبِّی الْعَظیمَ وَ بِحَمْدهِ)
و بعد به سجده رفته وهفت مرتبه «سُبْحانَ رَبِّیَ الْأعْلی وَ بِحَمْدِهّ» را در هر سجده گفته می‌شود و رکعت‌دوم را نیز مانند رکعت‌اول بجا می‌آورد و بعد از تمام‌شدن نماز این دعا را بخواند پس به درستی که حق‌تعالی البته حاجت او را بر می‌آورد.
و دعا این است.
اَللّهُمَّ اِنْ اَطلَعْتُکَ فَالْحَمِْدَهَ لَکَ وَ اِنْ عَصَیْتُکَ فَالْحُجَّهُ لَکَ مِنْکَ الرِّوْحُ وَ مِنْکَ الْفَرَجْ سُبْحانَ مَنْ اَنْعَمَ وَ شَکَرَ سُبْحانَ مَنْ قَدِّرَ وَ غَفَرَ اَللّهُمَ اِنْ کُنْت عَصَیْتُکَ فَاِنّی قَدْ اَطَعْتُکَ فی اَحَبِّ الْإشْیاءِ اِلَیْکَ  وَ هُوَ الْإیمانُ بِکَ لَمْ اَتَّخِذْلَکَ وَلَداً وَ لَمْ اَدْعُ لَکَ شَریکاً مَنّاً مِنْکَ بِهِ عَلَیَّ لا مَنّاً مِنّی بِهِ عَلَیْکَ وَ قَدْ  عَصَیْتُکَ یا اِلهی عَلی غَیْرِ وَجْهِ الْمُکابَرَهِ وَلاَ الْخُرُوجُ عَنْ عُبُودِیَّتِکَ وَلاَ الْجُحُودِ لِرُبُوبِیَّتکَ وَلکِن اَطَعْتُ هَوایَ وَ اَزَلّنِی الشَّیْطانُ فَلَکَ الْحُجَّهُ عَلَیِّ وَالْبَیانُ  فَاِنْ تُعَذِّبْنی فَبِذِّبْنی غَیْرُ ظالِمٍ لی وَاِنْ تَغْفِرلی وَ تَرْحَمْنی فَاِنِّکَ جَوادُ کَریمُ (و بعد از آن نفس او وفا کند) یا کَریمُ یا کَرِیمُ (را مکرر بگوید و بعد از آن بگوید) یا اِمِناً مِنْ کُلِّ شَیْءٍ وَ کُلُّ شَی‌ءٍ مِنْکَ خائِفُ حَذَرُ اَسْئَلُکَ بِاَمْنِکَ مِنْ کُلِّشَیْ‌ءٍ  وَ خَوفِ کُلُّ شَیْ‌‌ءٍ مِنْکَ اَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمِّدٍ وَالِ مُحَمِّدٍ وَ اَنْ تُعْطِیَنی اَماناً لِنِفْسی وَ اَهْلی وَ وَلَدی وَ سائِرِ ما اَنْعِمْتَ  بِهِ عَلَی حَتّی لا اَخافَ وَ لا اَحْذَرَ مّنْ شَیْ‌ءٍ اَبَداً اِنَّکَ عَلی کُلِّشَیْ‌ءٍ قَدیرُ وَ حَسْبُنا اللّهُ وَ نِعْمَ الْوَکیلُ یا کافِیَ  اِبْرهِیمَ نُمْرُودَ وَ یا کافِیَ مُوسی فِرْعَوْنَ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَکْفِیَنی شَرِّ فُلان بن فلان (به جای  فلان پسر فلان شخصی را که از ضرر او می‌ترسد و نام پدر او را بگوید و از حقّ‌تعالی طلب کند که ضرر او را رفع نماید و کفایت کند.